- czepliwy
- czepliwy {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia {{/stl_8}}{{stl_7}}'odznaczający się łatwością czepiania, przyczepiania się, czepiający się, czepny': {{/stl_7}}{{stl_10}}Czepliwe wyrostki. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
czepliwy
Look at other dictionaries:
czepliwy — czepliwywi «mający właściwość czepiania się; czepiający się, czepny» … Słownik języka polskiego
czepliwość — ż V, DCMs. czepliwośćści, blm rzecz. od czepliwy … Słownik języka polskiego
dziad — m IV, DB. a, W. dziadzie pot. dziadu Ms. dziadzie; lm M. y, DB. ów 1. «żebrak, zwłaszcza stary człowiek żebrzący; w ogóle biedak» Dziad kościelny. Przyszedł dziad po prośbie. ◊ Dziad kalwaryjski «żebrak chodzący po odpustach i zarabiający… … Słownik języka polskiego
czepny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} mający łatwość czepiania się, przyczepiania, przywierania, chwytania się; czepliwy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czepne macki, odnóża, korzenie. Czepny smar. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
